شحم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَحْم (به فتح شین و سکون حاء)، یکی از
واژگان قرآن کریم به معنای
پیه است.
شَحْم به معنای پیه است.
در آیه ۱۴۶
سوره انعام به شحم اشاره شده است.
(وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَیْهِمْ شُحُومَهُما اِلَّا ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما اَوِ الْحَوایا اَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذلِکَ جَزَیْناهُمْ بِبَغْیِهِمْ وَ اِنَّا لَصادِقُونَ) آیه صریح است در اینکه پیه گاو و گوسفند بر
یهود در اثر تجاوز و عصیانشان
حرام گردیده است، مگر آن پیه که بر پشت آن‌دو بوده یا در روده‌ها یا به استخوان آمیخته بود.
در
تورات سفر لاویان باب هفتم بند ۲۳ می‌گوید:
خداوند موسی را خطاب کرده گفت:
بنی اسرائیل را خطاب کرده بگو: هیچ پیه گاو و گوسفند و بز مخورید. ایضا در باب سوم لاویان راجع به حرمت پیه سخن رفته است. این تحریم چنانکه گفته شد مجازات عصیان یهود بود، وگرنه به حکم آیه
(کُلُّ الطَّعامِ کانَ حِلًّا لِبَنِی اِسْرائِیلَ..) همه طعام‌ها بر بنی اسرائیل
حلال بوده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شحم»، ج۴، ص۹.
