• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شُحُوم (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شُحُوم: (حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا )
شُحُوم: جمع «شحم» به معنى«پيه‌ها و چربی‌ها» است.



به موردی از کاربرد شُحُوم در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - شُحُوم (آیه ۱۴۶ سوره انعام)

(وَ عَلَى الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلاَّ مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِبَغْيِهِمْ وِ إِنَّا لَصَادِقُونَ) (و بر يهوديان، هر حيوان ناخن‌دار [حيواناتى كه سم يكپارچه دارند] را حرام كرديم؛ و از گاو و گوسفند، پيه و چربيشان را بر آنان تحريم نموديم؛ مگر چربی‌هايى كه بر پشت آنها قرار دارد، و يا در دو طرف پهلوها، و يا آنها كه با استخوان آميخته است؛ اين كيفر را به‌سزاى ستمشان به آنها داديم؛ و ما راست مى‌گوييم.)

۱.۲ - شُحُوم در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ظفر مفرد اظفار است كه به معناى ناخن است كه بر سر انگشتها مى‌رويد. و حوايا به معناى روده‌ها است. در مجمع البيان گفته است: احتمال دارد كلمه حوايا عطف به ظهور و در تقدير مرفوع بوده باشد، و احتمال دارد عطف بر كلمه ما در ما حملت بوده و در تقدير منصوب بوده باشد.

۱.۳ - شُحُوم در تفسیر نمونه

آيه مورد بحث به قسمتى از محرمات بر یهود اشاره مى‌كند تا روشن كند كه احكام مجهول و خرافى بت‌پرستان نه با آيين اسلام سازگار است و نه با آيين يهود و نه با آيين مسیح كه معمولا در احكامش از آيين يهود پيروى مى‌كند.
مى‌فرمايد:
«...و از گاو و گوسفند، پيه و چربيشان را تحريم كرديم...» (وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنٰا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمٰا)
تازه در اين آيه تصريح شده كه اين قسمت از محرمات بر يهود نيز جنبه مجازات و كيفر دارد و اگر مرتكب جنايات و خلافكاری‌هايى نمى‌شدند اين امور نيز بر آنها حرام نمى‌شد، بنابراين جا دارد از بت‌پرستان سؤال شود اين احكام ساختگى را از كجا آورديد؟


۱. انعام/سوره۶، آیه۱۴۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۴۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۹۸.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۱۴۶.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۰۳.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۶۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۳۱۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۸۴.    
۱۰. انعام/سوره۶، آیه۱۴۶.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۶، ص۱۷- ۱۸.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُحُوم»، ج۲، ص۴۶۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره انعام | لغات قرآن




جعبه ابزار