شَوَیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَوی (به فتح شین و واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای بریان کردن است.
همچنین به معنای گرم کردن آب، اطراف بدن و مال رذیل نیز آمده است.
شَوی به معنای بریان کردن است.
واو آن به یاء قلب می‌شود.
در
اقرب الموارد می‌گوید
«شَوَی اللَّحْمَ شَیّاً: جعله شَوَاءً» همچنین به معنی گرم کردن آب آمده است.
به مواردی از
شَوی که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اِنْ یَسْتَغِیثُوا یُغاثُوا بِماءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ) «اگر فریادرسی بخواهند به آبی چون مس گداخته کمکشان دهند که چهره‌ها را می‌سوزاند و بریان می‌کند.»
(کَلَّا اِنَّها لَظی نَزَّاعَةً لِلشَّوی) «یعنی نه
جهنم زبانه خالص است که پوست سر یا اطراف بدن را می‌کند.»
شوی را اطراف بدن گفته‌اند، مثل دست و پا و سر و نیز پوست سر گفته‌اند. واحد آن شواة است. شوی که بر وزن فتی است به معنی مال رذیل نیز آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شوی»، ج۴، ص۹۱.
