شَهِق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَهِق (به فتح شین و کسر هاء) و
شَهیق (به فتح شین) از
واژگان قرآن کریم به معنای ارتفاع و به‌درون کشیدن نفس است.
شَهِق و
شَهیق به معنای به درون كشيدن نفس است.
چنان‌كه زفير خارج كردن آن (باز دم) است.
در
الصحاح آن‌را به قولی نسبت داده است.
به مواردی از
شَهِق و
شَهیق که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیها زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ) (امّا كسانى كه بدبخت شدند، در آتشند؛ و براى آنان در آن جا، ناله‌هاى دردناک و نعره‌هاى طولانى است)
زفیر و
شهیق هر دو اسم صوت و صدای مردم اندوهناک است که هنگام نفس کشیدن و باز دم شنیده می‌شود.
(هنگامى كه در آن افكنده شوند صداى وحشتناكى از آن مى‌شنوند، در حالى كه پيوسته فوران مى‌كند!)
درباره صدای
جهنّم آیه مذکور آمده است؛ همچنین آمده
(سَمِعُوا لَها تَغَیُّظاً وَ زَفِیراً) ممکن است منظور تشبیه صدای جهنّم به صدای انسان باشد، یعنی صفیر جهنّم آنگاه که به شدت مشتعل گردد مانند صدای زیر و بم اندوهناکان است. به هر حال منظور از هر دو، صفیر و صدای جهنّم است. جهنّم ذی شعور و عاقل است.
اصل
شهق به معنی ارتفاع می‌باشد.
جبل
شاهق به معنی کوه بلند است.
«شَهِقَ یَشْهَقُ: ارتفع»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شهق»، ج۴، ص۸۷-۸۸.
