شَمِت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَمِت (به فتح شین و کسر میم)،
شَمات (به فتح شین) و
شَماتَت (به فتح شین و تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای شاد شدن به بلای دشمن است.
این لفظ فقط یک بار در
قرآن کریم آمده است.
شَمِت،
شَمات و
شَماتَت به معنای شاد شدن به بلای دشمن است.
به مواری از
شَمِت که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلا تُشْمِتْ بِیَ الْاَعْداءَ)
«دشمنان را به جهت من شادمان مکن.»
(که آنها ببینند تو مرا
عتاب و مواخذه می‌کنی و از گرفتاری من شاد شوند.)
تشمیت عاطس آن است که وقت
عطسه کردن کسی او را
دعا کنیم و
یرحمک اللّه بگوییم.
در
اقرب الموارد از ابوعلی نقل می‌کند: آن دعاست تا شخص به حال شماتت نیافتد.
راغب اصفهانی گفته: گویی آن ازاله شماتت به وسیله دعاست مثل تمریض در ازاله
مرض.
این لفظ فقط یک بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شمت»، ج۴، ص۶۶.
