• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَمس (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شَمْس: (رُدُّوهَا عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ)
«شَمْس» به معناى خورشید مى‌باشد.



(رُدُّوهَا عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ) (آن‌ها به قدرى جالب بودند كه گفت: بار ديگر آن‌ها را نزد من بازگردانيد و دست به ساق‌ها و گردن‌هاى آن‌ها كشيد و آن‌ها را نوازش داد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بعضى‌ از مفسرين گفته‌اند: ضمير در ردوها به كلمه شمس برمى‌گردد و سلیمان (علیه‌السلام) در اين جمله به ملائکه امر مى‌كند كه: آفتاب را برگردانند، تا او نماز خود را در وقتش بخواند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. ص/سوره۳۸، آیه۳۳.    
۲. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۴.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۲۹۴-۲۹۵.    
۴. ص/سوره۳۸، آیه۳۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۵۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۰۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۰۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۰۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۴۰-۷۴۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَمْس»، ص۳۱۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ص | لغات قرآن




جعبه ابزار