• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَفْرَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شَفْرَه (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))


شَفْرَه (مانند کسره) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای چاقوی بزرگ و عریض و لبه شمشیر است که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره شکایت از قریش از این واژه استفاده نموده است.


شَفْرَه (مانند کسره)
[۱] زبیدی، مرتضی،‌ تاج العروس، ج۱۲،‌ ص۲۱۱.    
به معنای چاقوی بزرگ و عریض، لب شمشیر است و جمع آن شفار (مثل کتاب) است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص شکایت از قریش فرموده است: «وَصَبَرْتُ مِنْ كَظْمِ الغَيْظِ عَلى أَمَرَّ مِنَ العَلْقَمِ، وَآلَمَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَزِّ الشِّفَارِ»؛
[۲] حسون، نهج البلاغه، ص۵۳۲، خطبه ۲۱۷.    
در فرو بردن خشم صبر کردم بر چیزی‌ که از حنظل تلخ‌تر و از زدن با لب شمشیرها دردآورتر بود.»

این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ زبیدی، مرتضی،‌ تاج العروس، ج۱۲،‌ ص۲۱۱.    
۲. ↑ حسون، نهج البلاغه، ص۵۳۲، خطبه ۲۱۷.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شفره»، ج۲، ص۶۰۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار