شَعْل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَعْل (به فتح شین و سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای افروخته شدن آتش است.
شَعْل به معنای افروخته شدن آتش است.
شَعیلَه، فتیله
مشتعل است.
این کلمه به عنوان استعاره در قرآن به کار رفته است.
به موردی از
شَعْل که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قالَ رَبِّ اِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَ اشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْبا) «گفت خدایا من استخوانم سست شده و سرم از پیری سفید گشته است.»
اشتعال راس، تشبیه است به
اشتعال آتش از حیث رنگ.
در
مجمع البیان فرموده
(اشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْباً) از بهترین استعاره‌هاست.
زجّاج گفته: چون سفیدی در سر از حدّ گذشت گویند:
«اشْتَعَلَ رَاْسُ فُلَانٍ»
این کلمه در قرآن مجید فقط یک بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شعل»، ج۴، ص۴۷-۴۸.
