• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَعْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شَعْل (به فتح شین و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای افروخته شدن آتش است.



شَعْل به معنای افروخته شدن آتش است.
شَعیلَه، فتیله‌ مشتعل است.
این کلمه به عنوان استعاره در قرآن به‌ کار رفته است.


به موردی از شَعْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - اشْتَعَلَ‌ (آیه ۴ سوره مریم)

(قالَ رَبِّ اِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَ اشْتَعَلَ‌ الرَّاْسُ شَیْبا)
«گفت خدایا من استخوانم سست شده و سرم از پیری سفید گشته است.»
اشتعال راس، تشبیه است به اشتعال آتش از حیث رنگ.
در مجمع البیان فرموده‌ (اشْتَعَلَ‌ الرَّاْسُ شَیْباً) از بهترین استعاره‌هاست.
زجّاج گفته: چون سفیدی در سر از حدّ گذشت گویند: «اشْتَعَلَ‌ رَاْسُ فُلَانٍ»



این کلمه در قرآن مجید فقط یک بار آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۴۷-۴۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۵۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۰۲.    
۴. مریم/سوره۱۹، آیه۴.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۸.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۴۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۰۱.    
۹. مریم/سوره۱۹، آیه۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۹۹.    
۱۱. مریم/سوره۱۹، آیه۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شعل»، ج۴، ص۴۷-۴۸.    






جعبه ابزار