شَطْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَطْر (به فتح شین و سکون طاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای نصف، وسط، جهت، بعض و طرف است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
غصب خلافت توسط
ابو‌بکر و
عمر از این واژه استفاده نموده است.
شَطْر به معنای نصف، وسط، جهت، بعض و طرف آمده است.
به یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
خطبه شقشقیّه درباره غصب خلافت توسط ابو‌بکر و عمر می‌فرماید:
«فَیا عَجَباً بَیْنا هُوَ یَسْتَقیلُها فی حَیاتِهِ إِذْ عَقَدَها لِآخَرَ بَعْدَ وَفاتِهِ لَشَدَّ ما تَشَطَّرا ضَرْعَیْها فَصَیَّرَها فی حَوْزَهٍ خَشْناءَ.» «عجبا که ابو‌بکر در حیاتش از
خلافت استعفا می‌کرد ولی برای بعد از خود آن را به دیگری
عقد کرد، خیلی جدّی شد آنچه دو قسمت کردند دو پستان خلافت را و آن‌گاه خلافت را در محل خشنی قرار داد.»
این واژه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شطر»، ج۲، ص۵۹۶.
