شَطْأ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَطْأ ( به فتح شین و سکون طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای شاخه کوچک (جوانه) است.
شَطْأ به معنای شاخه کوچک (جوانه) است.
به موردی از
شَطْا که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ مَثَلُهُمْ فِی الْاِنْجِیلِ کَزَرْعٍ اَخْرَجَ شَطْاَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوی عَلی سُوقِهِ) «مثل یاران
محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در
انجیل مانند زرعی است که شاخک خود را رویانید و نیرومند کرد تا سخت شد و بر ساقه‌های خود ایستاد.»
شطا را اهل لغت فراخ النخل و الزرع گفته‌اند، منظور از آن شاخه‌های کوچک و جوانه‌ها است که برای اولین‌بار از زمین یا از شاخه می‌رویند. معنای آیه این‌گونه می‌شود. بعضی از قراء آن را در آیه به فتح طاء خوانده‌اند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شطا»، ج۴، ص۳۱.
