شَرِّد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَرِّد: (فَشَرِّدْ بِهِمْ مَّنْ خَلْفَهُمْ) «شَرِّد» از مادّه
«تَشرید» به معنای پراکنده ساختن توام با اضطراب است؛ یعنی آن چنان به آن‌ها حمله کن که گروه‌های دیگر از دشمنان و پیمان‌شکنان متفرق گردند و فکر حمله را از سر بیرون کنند.
(فَاِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ) (اگر آن‌ها را در میدان جنگ بیابی، آنچنان به آن‌ها حمله کن که گروهی که پشت سر آن‌ها هستند، پراکنده شوند؛ شاید متذکّر گردند و
عبرت گیرند)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه تشرید متفرق ساختن توام با اضطراب است و منظور از اینکه فرمود:
(فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ) این است که آن چنان عرصه را بر ایشان تنگ کند که نفرات پشت سر ایشان عبرت گرفته و رعب و وحشت بر دل‌ها چیره گشته و در نتیجه متفرق شوند و آن اتحادی که در اراده و رسیدن به هدف داشته و آن تصمیمی که بر
قتال با
مسلمین و ابطال کلمه حق گرفته بودند از بین برود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَرِّد»، ص۳۱۱.
