• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَرّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شَرّ (به فتح شین و تشدید راء) از واژگان قرآن کریم به معنای بد، ضرر و مقابل خیر است.
شَرّ گاهی به معنای اسم تفضیل است.



شَرّ به معنای بد و ضرراست.
راغب گفته: شر آن است که همه از آن اعراض می‌کنند؛ چنان‌که خیر آن است که همه به آن مایل می‌شوند.
طبرسی فرموده خیر نفع خوب و شرّ ضرر قبیح است.


به مواردی از شَرّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - شَرٌّ (آیه ۲۱۶ سوره بقره)

وَ عَسی‌ اَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ‌
(چه بسا چيزى را دوست داشته باشيد، حال آن‌كه شرّ شما در آن است. )
در آیات گاهی ضرر مثل آیه فوق به معنای مناسب است.


۲.۲ - شَرٌّ (آیه ۷۷ سوره یوسف)

اَنْتُمْ‌ شَرٌّ مَکاناً
(شما از نظر منزلت نزد من از او بدتريد.)
معنای قبیح و بد را دارد.
در اقرب الموارد آمده است، شرّ اسمی است که جامع تمام رذائل و خطایا باشد.
در «فُلَانٌ‌ شَرُّ النَّاسِ» اسم تفضیل است.
همزه آن در اثر کثرت استعمال حذف شده چنان‌که در «فلان خیر النّاس.»


۲.۳ - شَرُّ (آیه ۶ سوره بینه)

اُولئِکَ هُمْ‌ شَرُّ الْبَرِیَّةِ
( آن‌ها بدترين خلق خدا هستند.)
شرّ در اینجا اسم تفضیل است.


۲.۴ - بِشَرٍّ (آیه ۵۰ سوره مائده)

قُلْ هَلْ اُنَبِّئُکُمْ‌ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکَ‌
(آيا شما را از جايگاه و كيفرى كه نزد خدا بدتر از اين است، با خبر كنم؟)
شر در این‌جا اسم تفضیل است و نظائر آن باید به قرینه «من» تفضیلیه، اسم تفضیل باشد.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۴    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۵۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج، ص.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۵۷.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۱.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۲۱۶.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص ۳۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۲۴۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۶۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۸۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۲.    
۱۲. یوسف/سوره۱۲، آیه۷۷.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۴    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۱۰.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۲۷.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۷۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۳۹.    
۱۸. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۳.    
۱۹. بینه/سوره۹۸، آیه۶.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۸.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۷۷.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۰.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۱۶.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ص۱۰، ص۴۱۵.    
۲۵. مائده/سوره۵، آیه۶۰.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۸.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۴۱.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۲۹.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۹۸.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۷۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شر»، ج۴، ص۱۴.    






جعبه ابزار