شَحیح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَحیح (به فتح شین) از
واژگان قرآن کریم به معنای بخیل و حریص است.
شَحیح به معنای بخیل و حریص است.
جمع آن در قرآن
اشحّة آمده است.
به موردی از
شَحیح که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لا یَاْتُونَ الْبَاْسَ اِلَّا قَلِیلًا اَشِحَّةً عَلَیْکُمْ... فَاِذا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُمْ بِاَلْسِنَةٍ حِدادٍ اَشِحَّةً عَلَی الْخَیْرِ... ) «جز اندکی به جنگ نیایند و در یاری شما بخیل‌اند... و چون ترس رفت با زبان‌های تیز بر شما بتازند در حالی‌که به غنیمت حریص‌اند.»
اشحّة را در هر دو مورد بخیل گفته‌اند، به معنای آن که در یاری شما و غنیمتی که به شما رسیده است بخیل هستند.
به نظر می‌آید که دومی به معنی حریصان باشد که با خشونت سخن گفتن آن‌ها برای آن بود که خواستار آن بودند تا به ایشان نیز غنیمت برسد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شحیح»، ج۴، ص۸و ۹.
