شَحْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَحْم (به فتح شین و سکون حاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
پیه است.
شَحْم به معنای پیه است.
به موردی از
شَحْم که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَیْهِمْ شُحُومَهُما اِلَّا ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما اَوِ الْحَوایا اَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذلِکَ جَزَیْناهُمْ بِبَغْیِهِمْ وَ اِنَّا لَصادِقُونَ) (و از گاو و گوسفند، پيه و چربيشان را بر آنان تحريم نموديم؛ مگر چربي‌هايى كه بر پشت آنها قرار دارد، يا در دو طرف پهلوها، و يا آنها كه با استخوان آميخته است. اين كيفر را به‌سزاى ستمشان به آنها داديم؛ و ما راست مى‌گوييم.)
آیه صریح در حرمت استفاده از پیه گاو و گوسفند در اثر تجاوز و عصیان
یهود است؛ مگر آن پیه که بر پشت آنها، در روده‌ها و آنهایی که به استخوان آمیخته بود.
در
تورات سفر
لاویان باب هفتم بند ۲۳ می‌گوید:
خداوند موسی را خطاب و امر کرد
بنی‌اسرائیل را خطاب کن و بگو: هیچ پیه گاو و گوسفند و بز نخورید.
در باب سوم
لاویان نیز راجع به حرمت پیه سخن رفته است.
این تحریم چنان‌که گفته شد مجازات عصیان یهود بود، چرا که به حکم آیه ذیل همه طعام‌ها بر بنی‌اسرائیل
حلال بوده است.
(کُلُّ الطَّعامِ کانَ حِلًّا لِبَنِی اِسْرائِیلَ)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شحم»، ج۴، ص۹.
