• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَأْن (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شَأْن (به فتح شین و سکون همزه) از واژگان قرآن کریم به معنای کار و حال است.
شَأْن اشاره به این دارد که خداوند هر روز در یک کار به خصوصی است و کارهای او تکرار نمی‌شود.



شَأْن به معنای کار و حال است.


به مواردی از شَأْن که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - شَاْنٍ‌ (آیه ۶۱ سوره یونس)

(وَ ما تَکُونُ فِی‌ شَاْنٍ‌... وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ اِلَّا کُنَّا عَلَیْکُمْ شُهُوداً)
(در هيچ حال و انديشه‌اى نيستى ... و هيچ عملى را انجام نمى‌دهيد، مگر اين‌كه در آن هنگام كه وارد آن مى‌شويد ما گواه بر شما هستيم.)
شان در آیه به معنی کار و حال است.


۲.۲ - شَاْنٌ‌ (آیه ۳۷ سوره عبس)

(لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَاْنٌ‌ یُغْنِیهِ‌)
(آن روز هر كدام از آن‌ها وضعى دارد كه او را كاملًا به خود مشغول مى‌سازد.)


۲.۳ - شَاْنٍ‌ (آیه ۲۹ سوره الرحمن)

(یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی‌ شَاْنٍ‌)
(تمام كسانى كه در آسمان‌ها و زمين هستند از او تقاضا مى‌كنند و او هر روز در شان و كارى است.)
آیه صریح است که در سموات موجودات زنده و ذی شعور وجود دارد که مثل مردم زمین از خدا رفع حوایج خویش را می‌خواهند.
این درخواست خواه به طوری فطری باشد، مثل‌: (وَ آتاکُمْ مِنْ کُلِّ ما سَاَلْتُمُوهُ‌) و خواه به طور علم و توجه باشد؛ زیرا که موجودات فقر مطلق‌ و پیوسته به خدا محتاج‌ هستند. (اَنْتُمُ الْفُقَراءُ اِلَی اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ)
آیه روشن می‌کند که خداوند هر روز در یک نحو کاری است و کارهای او مکرّر نمی‌شود، چون خداوند رب العالمین است.
معنای تربیت آن‌ است که مربّی هر روز در یک کار بخصوصی باشد، مثل بنّاء که در ساختن عمارت هر روز در عمل بخصوصی است تا ساختمان به‌ انجام رسد.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱و۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۷۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۲۷۰.    
۴. یونس/سوره۱۰، آیه۶۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۱۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۱۲۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۸۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۳۱۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۰۳.    
۱۰. عبس/سوره۸۰، آیه۳۷.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص ۵۸۵.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۷۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۱.    
۱۶. رحمن/سوره۵۵، آیه۲۹.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۲.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۷۱.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۸۳.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۸.    
۲۲. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۴.    
۲۳. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شان»، ج۴، ص۱و۲.    






جعبه ابزار