شوی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَوی (به فتح شین و واو)، از
واژگان قرآن کریم به معنای بریان کردن است. همچنین به معنای گرم کردن آب، اطراف بدن و مال رذیل نیز آمده است.
شَوی به معنای بریان کردن است.
واو آن به یاء قلب می‌شود در
اقرب الموارد می‌گوید «شَوَی اللَّحْمَ شَیّاً: جعله شَوَاءً»
ایضا به معنی گرم کردن آب آمده است.
(وَ اِنْ یَسْتَغِیثُوا یُغاثُوا بِماءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ) یعنی اگر فریادرسی بخواهند به آبی چون مس گداخته کمکشان دهند که چهره‌ها را می‌سوزاند و بریان می‌کند.
(کَلَّا اِنَّها لَظی. نَزَّاعَةً لِلشَّوی) شوی را اطراف بدن گفته‌اند، مثل
دست و
پا و
سر و نیز پوست سر گفته‌اند. واحد آن شواة است یعنی نه
جهنم زبانه خالص است که پوست سر یا اطراف بدن را می‌کند.
شوی که بر وزن فتی است به معنی مال رذیل نیز آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شوی»، ج۴، ص۹۱.
