شَوْق (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَوْق (به فتح شین و سکون واو) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای میل شدید است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
دنیا از این واژه استفاده نموده است.
شَوْق به معنای میل شدید آمده است. «
الشوق: نزوع النفس و حرکة الهوی».
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص دنیا فرماید:
«دُنْيَا يَا دُنْيَا، إِلَيْكِ عَنِّي، أَبِي تَعَرَّضْتِ؟ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ؟ لاَ حَانَ حِينُكِ»؛
«ای دنیا! ای دنیا! از من دور شو! خود را به من عرضه می‌کنی؟ یا اشتیاق خود را به من نشان می‌دهی، می‌خواهی مرا به شوق آوری؟! هرگز آن زمان که تو در من نفوذ کنی فرا نرسد».
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره فرزندان معصومش که شائق دیدار آنها بود فرموده است:
«أُولئِكَ خُلَفَاءُ اللهِ فِي أَرْضِهِ، وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِهِ، آهِ آهِ شَوْقاً إِلَى رُؤْيَتِهِمْ! انْصَرِفْ إذَا شِئْت»؛
«آنها خلفای الهی در زمینند و دعوت کنندگان به دین خدا. آه، آه، چقدر اشتیاق دیدار آنها را دارم. ای کمیل (همین قدر کافی است) هر وقت می‌خواهی باز گرد!».
مشتاق به معنی شائق است که در نامه شصت و دو آمده است.
این واژه دوازده بار در «نهج البلاغه» آمده است. مانند:
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شوق»، ج۲، ص۶۲۱.
