• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شواظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شواظ (قاموس قرآن (جلد ۴))

شواظ (به ضم شین و فتح واو)، از واژگان قرآن کریم و به معنای شعله و زبانه آتش که دود ندارد.


شواظ
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۹۰.    
[۲] راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۷۰.    
[۳] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۴، ص۲۸۷.    
به معنای شعله و زبانه آتش که دود ندارد.
[۴] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۳، ص۱۱۷۳.    
[۵] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۶۹۶.    


(یُرْسَلُ عَلَیْکُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ)
[۶] رحمن/سوره۵۵، آیه۳۵.    

طبرسی فرموده: شواظ زبانه سبزی است که از آتش جدا می‌شود.
[۷] شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۹.    
نحاس را دخان و مس مذاب گفته‌اند.
[۸] شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۳۴۲.    
ضمیر «عَلَیْکُما» به ثقلان (جن و انس) راجع است یعنی: «بر شما زبانه‌ای از آتش و دود فرستاده می‌شود یکدیگر را در دفع آن یاری نتوانید کرد.»

این کلمه در قرآن فقط یک بار به کار رفته است.
[۹] رحمن/سوره۵۵، آیه۳۵.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۹۰.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۷۰.    
۳. ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۴، ص۲۸۷.    
۴. ↑ جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۳، ص۱۱۷۳.    
۵. ↑ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۶۹۶.    
۶. ↑ رحمن/سوره۵۵، آیه۳۵.    
۷. ↑ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۹.    
۸. ↑ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۹، ص۳۴۲.    
۹. ↑ رحمن/سوره۵۵، آیه۳۵.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شوظ»، ج۴، ص۹۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار