شواظ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شواظ (به ضم شین و فتح واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای شعله و زبانه آتش که
دود ندارد.
شواظ به معنای شعله و زبانه آتش که دود ندارد.
به موردی از
شواظ که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(یُرْسَلُ عَلَیْکُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ) «بر شما زبانه‌ای از آتش و دود فرستاده می‌شود یکدیگر را در دفع آن یاری نتوانید کرد.»
طبرسی فرموده:
شواظ زبانه سبزی است که از آتش جدا می‌شود.
نحاس را دخان و مس مذاب گفته‌اند.
ضمیر
«عَلَیْکُما» به ثقلان (
جن و
انس) راجع است.
این کلمه در
قرآن فقط یک بار به کار رفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شوظ»، ج۴، ص۹۰.
