شهرت فتوایی در فقه مستنبط

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

شهرت فتوایی در فقه مستنبط به شهرت فتوایی در مسئله فقهیِ فاقد نصّ خاص اطلاق می‌شود.

---

شهرت فتوایی، در مسائلی از فقه که نص خاصی در مورد آنها وجود ندارد و تنها با استفاده از قواعد و ضوابط کلی حکم آنها استنباط می‌شود، شهرت فتوایی در فقه مستنبط نامیده می‌شود، مانند: شهرت جواز نماز خواندن در لباس مشکوک، که فتوای جواز آن از زمان مرحوم « میرزای شیرازی » شهرت یافته و قبل از آن، شهرت در عدم جواز بوده است.

---

فقهای متاخر شیعه دامنه اجتهاد را گسترش داده و حکم مسائلی را که درباره آنها نص وجود نداشت به کمک قواعد و ضوابط کلی استخراج می‌نمودند، که به این مسائل، فقه مستنبط، و به شهرت فتوایی در آنها شهرت فتوایی در فقه مستنبط می‌گویند.

---

برخی، این نوع شهرت را حجت نمی‌دانند، ولی شهرت در فقه منصوص را به دلیل کشف از نظر معصوم علیه‌السّلام حجت می‌دانند.

---

در مسائل تفریعی یا فقه مستنبط، وجود یا عدم شهرت مساوی است و فقیه وظیفه دارد تنها دلیل را بررسی نماید.

---

فقه مستنبط؛
شهرت فتوایی متاخرین؛
شهرت فتوایی در فقه منصوص.

---