شهر بغشور
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَغشور، نام شهری
تاریخی در
خراسان قدیم است.
در
شمال هرات بین بادغیس و مرورود واقع بوده و
ظاهراً محل آن مطابق
باقلعه مور کنونی است.
در
قرن چهارم، در منطقه‌ای بیابانی و زراعت آن به صورت
دیم و
آب آن از
چاه بوده است.
بغشور در
گنج روستا (کنج رستاق) نزدیک آبادی کَیْف بود و
باغ و
کشتزار و
تاکستان داشت. فاصله آن تا کیف، راه یک‌روزه بوده است.
به نوشته مقدسی
، بغشور به بزرگی بوشنج (پوشنگ) بود.
به نوشته یاقوت،
در سال ۶۱۶ حتی یک
درخت هم در بغشور دیده نمی‌شدد و آثار خرابی در آن آشکار بود.
ظاهراً این
شهر پیش ازحمله
مغول رو به ویرانی نهاده بود.
دانشمندان بسیاری به این شهر منسوب‌اند، از جمله: علی بن عبدالعزیز بغوی محدث، و حسین بن مسعود بغوی
محدث و
مفسر و
فقیه شافعی .
(۱) ابن حوقل، کتاب صوره الارض، چاپ دخویه، لیدن ۱۹۶۷.
(۲) ابراهیم بن محمد اصطخری، کتاب مسالک الممالک، چاپ دخویه، لیدن ۱۹۶۷.
(۳) حدودالعالم من المشرق الی المغرب، چاپ منوچهر ستوده، تهران ۱۳۴۰ ش.
(۴) گی لسترنج، جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی، ترجمه محمود عرفان، تهران ۱۳۶۴ ش.
(۵) محمد بن احمد مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، چاپ دخویه، لیدن ۱۹۶۷.
(۶) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «شهر بغشور»، شماره۱۵۲۳.
