• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شمخ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شمخ (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: شمخ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، شامخ.

شَمْخ (به فتح شین و سکون میم) و شامِخ‌ (به کسر میم)، از واژگان قرآن کریم و به معنای بلند شدن و بلند است.


شَمْخ و شامِخ‌ به معنای بلند شدن و بلند است.
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۶۶-۶۷.    
[۲] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۴۳۵.    
جمع آن شامخات و شوامخ است‌.
[۳] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۴۳۵.    
[۴] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۴۲۵.    


(وَ جَعَلْنا فِیها رَواسِیَ‌ شامِخاتٍ‌ وَ اَسْقَیْناکُمْ ماءً فُراتاً)
[۵] مرسلات/سوره۷۷، آیه۲۷.    
«در زمین کوه‌های ثابت و بلند قرار دادیم و شما را آب شیرین نوشاندیم.»
گویند «شَمَخَ‌ بِاَنْفِهِ» بینی‌اش را بالا گرفت. این کنایه از تکبّر است.
[۶] راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۴.    
[۷] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۴۲۵.    
[۸] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۴۳۵.    


این کلمه یک بار در قرآن کریم به کار رفته است.

مقام شامخ، حسب شامخ نیز گفته شده، در زیارت وارث هست‌. ««اَشْهَدُ اَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِی الْاَصْلَابِ‌ الشَّامِخَةِ»»
[۹] قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ج۱، ص۴۴۶.    
[۱۰] علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۱، ص۲۶۰.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۶۶-۶۷.    
۲. ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۴۳۵.    
۳. ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۴۳۵.    
۴. ↑ جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۴۲۵.    
۵. ↑ مرسلات/سوره۷۷، آیه۲۷.    
۶. ↑ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۴.    
۷. ↑ جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۴۲۵.    
۸. ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۴۳۵.    
۹. ↑ قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ج۱، ص۴۴۶.    
۱۰. ↑ علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۱، ص۲۶۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شمخ»، ج۴، ص۶۶-۶۷.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار