• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شمت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




شَمِت (به فتح شین و کسر میم)، شَمات (به فتح شین) و شَماتَت (به فتح شین و تاء)، از واژگان قرآن کریم و به معنای شاد شدن به بلای دشمن است.



شَمِت ، شَمات و شَماتَت به معنای شاد شدن به بلای دشمن است.


(فَلا تُشْمِتْ‌ بِیَ الْاَعْداءَ) هارون به حضرت موسی (علیه‌السلام) گفت: «دشمنان را به جهت من شادمان مکن.» (که آنها ببینند تو مرا عتاب و مواخذه می‌کنی و از گرفتاری من شاد شوند.)
تشمیت عاطس آن است که وقت عطسه کردن کسی او را دعا کنیم و یرحمک اللّه بگوئیم. در اقرب الموارد از ابوعلی نقل می‌کند: آن دعاست تا شخص به حال شماتت نیافتد.
[۶] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده شمت.
راغب اصفهانی گفته: گوئی آن ازاله شماتت به وسیله دعاست مثل تمریض در ازاله مرض.


این لفظ فقط یک بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۶۶.    
۲. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۳.    
۳. جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۲۵۵.    
۴. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۲۰۸.    
۵. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۰.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده شمت.
۷. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شمت»، ج۴، ص۶۶.    






جعبه ابزار