شفره (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

شَفره (مانند کسره) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای چاقوی بزرگ و عریض و لبه شمشیر است که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره شکایت از قریش از این واژه استفاده نموده است.

---

شَفره (مانند کسره) به معنای چاقوی بزرگ و عریض، لب شمشیر است و جمع آن شفار (مثل کتاب) است.

---

امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص شکایت از قریش فرموده است: «وَصَبَرْتُ مِنْ كَظْمِ الغَيْظِ عَلى أَمَرَّ مِنَ العَلْقَمِ، وَآلَمَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَزِّ الشِّفَارِ»؛ در فرو بردن خشم صبر کردم بر چیزی‌ که از حنظل تلخ‌تر و از زدن با لب شمشیرها دردآورتر بود.»

---

این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---