• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شعله (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: شعل (مفردات‌قرآن).

شُعْله (به ضم شین و سکون عین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای زبانه آتش که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خودش از این واژه استفاده نموده است.



شُعْله به معنای زبانه آتش آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه ۱۰۴ درباره خودش فرموده: ««اَیُّهَا النَّاسُ، اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاح وَاعِظ مُتَّعِظ»؛‌ اى مردم چراغ فکر خود را از شعله گفتار واعظان با عمل روشن سازید.»


این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. حسون، نهج البلاغه، ص۲۳۴، خطبه۱۰۴.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین (علیه‌السّلام)، ج۸، ص۲۱۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شعله»، ج۲، ص۶۰۳.    






جعبه ابزار