شعل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَعْل (به فتح شین و سکون عین)، از
واژگان قرآن کریم و به معنای افروخته شدن آتش است. این کلمه به عنوان
استعاره در قرآن به کار رفته است.
شَعْل به معنای افروخته شدن آتش و شَعیلَه، فتیله مشتعل است.
(قالَ رَبِّ اِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَ اشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْباً)اشتعال راس، تشبیه است به اشتعال آتش از حیث رنگ. یعنی: «گفت خدایا من استخوانم سست شده و سرم از پیری سفید گشته است.» در
مجمع البیان فرموده
(اشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْباً) از بهترین استعاره‌هاست.
زجّاج گفته: چون سفیدی در سر از حدّ گذشت گویند: «اشْتَعَلَ رَاْسُ فُلَانٍ».
این کلمه در قرآن مجید فقط یک بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شعل»، ج۴، ص۴۷-۴۸.
