• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شریر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: شر.

شَریر (به فتح شین) از واژگان قرآن کریم به معنای مضرّ، مفسد و ظالم است.



شَریر به معنای مضرّ، مفسد و ظالم است. جمع شریر، اشرار است‌.


(وَ قالُوا ما لَنا لا نَری‌ رِجالًا کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ‌ الْاَشْرارِ)
شرار النار (بکسر ش) شراره و جرقه آتش است که از آن جستن می‌کنند. راغب اصفهانی می‌گوید: علت این تسمیه اعتقاد شرّ در اخگر است. شرر (بر وزن ضرر) مطلق شراره و واحد آن شرره است‌. (اِنَّها تَرْمِی‌ بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ) «آتش شراره‌هائی به بزرگی کاخ یا درخت بزرگ می‌افکند.»
شرار جمع شریر نیز آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۴.    
۲. ص/سوره۳۸، آیه۶۲.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۴۸.    
۴. مرسلات/سوره۷۷، آیه۳۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شریر»، ج۴، ص۱۴.    






جعبه ابزار