• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شرط (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




شَرْط (به فتح شین و سکون راء) یکی از واژگان نهج البلاغه به معنای الزام و التزام به شى‌ء است. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره عمرو بن عاص و توصیف رسول خدا‌ (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از این واژه استفاده نموده است.



شَرْط (به فتح شین) به معنای الزام و التزام به شى‌ء آمده است، جمع آن شروط و شرايط مى‌باشد و بر وزن شرف به معنى علامت است جمع آن اشراط مى‌باشد.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره عمرو بن عاص فرموده: ««وَ لَمْ یُبَایِعْ حَتَّی شَرَطَ أَنْ یُؤْتِیَهُ عَلَی الْبَیْعَهِ ثَمَناً»؛ او (عمرو عاص) با (معاویه) بیعت نكرد تا اين كه بر او شرط كرد كه در برابر آن، بهايى «مصر» دريافت كند.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرموده: ««وَ الْمُصْطَفَی لِکَرَائِمِ رِسَالاَتِهِ وَ الْمُوَضَّحَهُ بِهِ أَشْرَاطُ الْهُدَی»؛ اختيار شده است براى پيام‌هاى مفيد خدا و توضيح داده شده است به وسيله او علامت‌هاى هدایت


این واژه سيزده مورد در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۶۸، خطبه۲۶.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۱۲۱.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۵۷، خطبه۱۷۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شرط»، ج۲، ص۵۹۱.    






جعبه ابزار