شر (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَرّ (به فتح شین و تشدید راء) از از
واژگان قرآن کریم به معنای بد و ضرر و مقابل
خیر است.
شَرّ:
راغب گفته: شر آن ست که همه از آن اعراض میکنند چنانکه
خیر آنست که همه به آن مایل میشوند.
طبرسی فرموده
خیر نفع خوب و شرّ ضرر قبیح است.
وَ عَسی اَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ در
آیات گاهی معنی ضرر مناسب است مثل
آیه فوق و گاهی معنای قبیح و بد نحو
اَنْتُمْ شَرٌّ مَکاناً...در
اقرب الموارد گوید: شرّ اسمی است جامع تمام رذائل و خطایا و در «فُلَانٌ شَرُّ النَّاسِ» [[|اسم تفضیل]] است همزه آن در اثر کثرت استعمال حذف شده چنانکه در «فلان
خیر النّاس».
علی هذا شرّ در
آیه اُولئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ و نظیر آن اسم تفضیل است و ایضا در
آیه قُلْ هَلْ اُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکَ و نظائر آن باید بقرینه «من» تفضیلیه اسم تفضیل باشد.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شر»، ج۴، ص۱۴.