• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




شَرّ (به فتح شین و تشدید راء) از از واژگان قرآن کریم به معنای بد و ضرر و مقابل خیر است.



شَرّ: راغب گفته: شر آن ست که همه از آن اعراض می‌کنند چنان‌که خیر آنست که همه به آن مایل می‌شوند. طبرسی فرموده خیر نفع خوب و شرّ ضرر قبیح است. وَ عَسی‌ اَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ‌ در آیات گاهی معنی ضرر مناسب است مثل آیه فوق و گاهی معنای قبیح و بد نحو اَنْتُمْ‌ شَرٌّ مَکاناً...
در اقرب الموارد گوید: شرّ اسمی است جامع تمام رذائل و خطایا و در «فُلَانٌ‌ شَرُّ النَّاسِ» [[|اسم تفضیل]] است همزه آن در اثر کثرت استعمال حذف شده چنانکه در «فلان خیر النّاس».
[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۳.

علی هذا شرّ در آیه‌ اُولئِکَ هُمْ‌ شَرُّ الْبَرِیَّةِ و نظیر آن اسم تفضیل است و ایضا در آیه‌ قُلْ هَلْ اُنَبِّئُکُمْ‌ بِشَرٍّ مِنْ ذلِکَ‌ و نظائر آن باید بقرینه «من» تفضیلیه اسم تفضیل باشد.


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۲۵۷.    
۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۷۱.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۲۱۶.    
۴. یوسف/سوره۱۲، آیه۷۷.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۴۳.
۶. بینه/سوره۹۸، آیه۶.    
۷. مائده/سوره۵، آیه۶۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شر»، ج۴، ص۱۴.    






جعبه ابزار