• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شد (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




شَدّ (به فتح شین و دال مشدد) یکی از واژگان نهج البلاغه به معنای سخت و محکم که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان فضیلت مسلمان از این واژه استفاده نموده است.



شَدّ به معنای بستن به‌طور محکم و به معنای حمله کردن آمده است.
واژه «شدید» سخت و محکم و جمع آن شداد و اشدّاء است.
واژه «اشدّ» محکم‌تر است.
واژه «اشتداد» قوی و محکم شدن است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره فضیلت مسلمان فرموده: ««إِنَّ اللَّهَ... فَضَّلَ حُرْمَهَ الْمُسْلِمِ عَلَی الْحُرَمِ کُلِّهَا وَ شَدَّ بِالْإِخْلاَصِ وَ التَّوْحِیدِ حُقُوقَ الْمُسْلِمِینَ فِی مَعَاقِدِهَا»؛ خداوند احترام مؤمن را از همه حرمها برتر کرده است و با اخلاص و توحید حقوق مسلمین را در محلهای خود محکم فرموده است.»


این واژه موارد زیادی در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۲، خطبه۱۶۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شد»، ج۲، ص۵۸۶.    






جعبه ابزار