شحیح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَحیح (به فتح شین) از
واژگان قرآن کریم و به معنای بخیل و حریص است.
شَحیح به معنای بخیل و حریص است.
جمع آن در قرآن اشحّة آمده است.
(وَ لا یَاْتُونَ الْبَاْسَ اِلَّا قَلِیلًا. اَشِحَّةً عَلَیْکُمْ... فَاِذا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُمْ بِاَلْسِنَةٍ حِدادٍ اَشِحَّةً عَلَی الْخَیْرِ..) اشحّة را در هر دو آیه بخیلان گفته‌اند، یعنی بخیل‌اند در یاری شما، و بخیل‌اند بر غنیمتی که بشما رسیده، ولی به‌نظر می‌آید که دومی به معنی حریصان باشد که با خشونت سخن گفتن برای آن بود که به آنها هم از
غنیمت برسد. معنی آیه چنین می‌شود: «جز اندکی به
جنگ نیایند و در یاری شما بخیل‌اند... و چون
ترس رفت با زبان‌های تیز بر شما بتازند در حالی‌که به غنیمت حریص‌اند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شحیح»، ج۴، ص۸و۹.
