• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَحْشَح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: شَحیح (مفردات‌قرآن)، شح.


شَحْشَح (به فتح شین و سکون حاء) (بر وزن به‌ به) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بخیل و ماهر و استاد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف خطبه ماهرانه صعصعة بن صوحان عبدی از این واژه استفاده نموده است.



شَحْشَح به معنای بخیل و ماهر و استاد آمده است. در اقرب الموارد آمده: «الشحشح: الشحیح و السّی‌ء الخلق و الخطیب البلیغ».


یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - الشَّحْشَحُ - گفتار ۲ (خطاب به صعصعه)

روزی صعصعة بن صوحان عبدی خطبه می‌خواند امام (صلوات‌الله‌علیه) سخنان او را شنید فرمود:
«هَذا الْخَطیبُ الشَّحْشَحُ»؛
«یعنی این خطیب ماهر است».ابن ابی‌الحدید گوید: این افتخار برای صعصعه کافی است که مردی مانند علی (علیه‌السّلام) او را تعریف می‌کند، ابن‌میثم نقل کرده: روزی آن حضرت سخن‌گویی را دید که سخن می‌گوید: او را نپسندید و فرمود: «ما هَذَا الْخَطِیبُ الشَّحْشَحُ» این خطیب ماهر نیست.


این واژه فقط یکبار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۵۸۴.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۳۷۹.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۲۷.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۳۵، گفتار ۲.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۱۱، گفتار ۲.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۷، گفتار ۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۹۷.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۳۱.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۳۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۱۶۹.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۳۲.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۰۶.    
۱۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۰۶.    
۱۴. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شحشح»، ج۲، ص۵۸۴.    


رده‌های این صفحه : بخل | مفردات نهج البلاغه




جعبه ابزار