شتت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَتَت (به فتح شین و تاء) و
شَتات (به فتح شین) و
شَتیت (به فتح شین)، از
واژگان قرآن کریم به معنای پراکنده کردن و پراکنده شدن است. شتّ و شتیت به صورت
وصف نیز به معنای متفرق آمده‌اند.
شَتّ (شَتَت) و
شَتات و
شَتیت به معنای پراکنده کردن و پراکنده شدن است. شتّ و شتیت به صورت وصف نیز آمده‌اند به معنای متفرق است. جمع اوّلی اشتات و دوّمی شَتَّی است مثل
مریض و مرضی (اقرب).
(فَاَخْرَجْنا بِهِ اَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّی) (وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّی) یعنی «رویانیدیم بوسیله
باران انواع مختلف نبات را.» «دل‌های آنها مختلف و پراکنده است وحدت کلمه و وحدت عقیده ندارند.»
در آیه
(اِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّی) سعی مطلق و در معنی جمع و به جای مساعی است، لذا خبرش جمع آمده است.
(یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ اَشْتاتاً لِیُرَوْا اَعْمالَهُمْ) «آنروز مردم متفرق و مختلف ظاهر می‌شوند تا کارهای خویش را به بینند.» ظاهرا مراد از اشتات، پراکنده و بی‌نظم بودن است، چنانکه فرموده
(یَخْرُجُونَ مِنَ الْاَجْداثِ کَاَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ) و فرموده
(یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شتت»، ج۴، ص۶.
