شتاء (مفردات‌قرآن)

شِتاء (به کسر شین) یکی از واژگان قرآن کریم به معنای زمستان‌ است. این واژه فقط یکبار در قرآن کریم آمده است.

شِتاء به معنای زمستان‌ است.

این واژه در آیه ۲ سوره قریش به کار رفته است. (اِیلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّیْفِ‌) یعنی «الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه!».

این واژه در آیه ۲ سوره قریش به کار رفته است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۷.
۲.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج، ص.
۳.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۴۵.
۴.	↑ قریش/سوره۱۰۶، آیه۲.