• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شاهد و مشهود (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شاهد و مشهود (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: شاهد.


شاهد: (وَشاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ)
[۱] بروج/سور۸۵، آیه۳.    

«شاهد» و «مشهود» از مادّه‌ «شُهُود- شهادة» است. در این که، منظور از «شاهد» و «مشهود» چیست؟ مفسرین تفسیرهای بسیار فراوانی ذکر کرده‌اند.


تفسیرهای شاهد و مشهود که بالغ بر سی تفسیر می‌شود، مهم‌ترین آن‌ها تفسیرهای زیر است:
۱- «شاهد»، شخص پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است و «مشهود» همان روز قیامت است.
۲- «شاهد»، گواهان عمل انسانند، و «مشهود» انسان‌ها و اعمال آن‌ها هستند.
۳- «شاهد»، به معنای روز جمعه است که شاهد اجتماع مسلمین در مراسم بسیار مهم نماز آن روز است و «مشهود» روز عرفه است که زائران بیت‌اللّه الحرام شاهد و ناظر آن روزند.
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۶۸.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۷۷.    

۴- «شاهد»، روز عید قربان و «مشهود» روز عرفه (روز ما قبل آن) می‌باشد.
۵- «شاهد»، شب‌ها و روزها است و «مشهود» بنی آدم است که به اعمال او گواهی می‌دهند.
۶- «شاهد»، ملائکه و «مشهود» قرآن است.
۷- «شاهد»، حجر الاسود و «مشهود» حاجیانند که در کنار آن می‌آیند و دست بر آن می‌نهند.
۸- «شاهد»، خلق است و «مشهود» حق است.
۹- «شاهد»، امت اسلامی است و «مشهود» امت‌های دیگر.
۱۰- «شاهد»، پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و «مشهود» سایر انبیاء هستند.
۱۱- یا این که «شاهد»، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و «مشهود» امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) است.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۴۲-۳۴۴.    


(وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ)
[۵] بروج/سور۸۵، آیه۳.    
(و سوگند به شاهد و مشهود (پیامبر و اعمال امّت‌))
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۰.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: شهادت در دو کلمه شاهد و مشهود به یک معنا است و آن عبارت است از حاضر بودن و به چشم خود دیدن، نه به معنای اقامه شهادت، برای اینکه اگر به آن معنا می‌بود جا داشت بفرماید: و مشهود علیه چون شهادت به این معنا حتما باید با حرف علی متعدی شود. بنابراین، کلمه شاهد قابل انطباق است بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، برای اینکه آن جناب امروز شاهد اعمال امت است و فردای قیامت به آنچه دیده شهادت می‌دهد و کلمه مشهود هم قابل انطباق است با شکنجه‌ای که کفار به این مؤمنین می‌دادند و وضعی که در آخرت به خود می‌گیرند و یا به عبارتی جزای آن رفتار و یا به عبارتی دیگر آنچه در روز قیامت برای این ظالمان و مظلومان رخ می‌دهد، چه ثواب و چه عقاب و بنابراین احتمال نکره آمدن این دو کلمه به منظور تعظیم بوده و خواسته است بفهماند، شاهد و مشهودی که از حیطه تعریف بیرون است.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۱۴-۴۱۵.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۹-۲۵۰.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۱۷-۴۲۱.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۰۸-۷۰۹.    
)

۱. ↑ بروج/سور۸۵، آیه۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۶۸.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۷۷.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۴۲-۳۴۴.    
۵. ↑ بروج/سور۸۵، آیه۳.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۱۴-۴۱۵.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۹-۲۵۰.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۱۷-۴۲۱.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۰۸-۷۰۹.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شاهد و مشهود»، ص۳۰۹-۳۱۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره بروج | لغات قرآن
جعبه ابزار