شانِئ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شانِئ: (اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْاَبْتَرُ) «شانِئ» از مادّه
«شَنَئآن» (بر وزن ضربان)
به معنای
عداوت، کینه‌ورزی و بدخلقی، به معنای کسی است که دارای این وصف باشد.
(اِنَّا اَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ) (و بدان دشمن تو به یقین
ابتر و بریده نسل است)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: با در نظر گرفتن اینکه کلمه ابتر در ظاهر به معنای اجاق کور است و نیز با در نظر گرفتن اینکه جمله مذکور از باب قصر قلب است، چنین به دست می‌آید که منظور از
کوثر، تنها و تنها کثرت ذریه‌ای است که خدای تعالی به آن جناب ارزانی داشته (و برکتی است که در نسل آن جناب قرار داده) و یا مراد هم خیر کثیر است و هم کثرت ذریه، چیزی که هست کثرت ذریه یکی از مصادیق خیر کثیر است و اگر مراد مساله ذریه به استقلال و یا به طور ضمنی نبود، آوردن کلمه
(ان) در جمله
(اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْاَبْتَرُ) فایده‌ای نداشت، زیرا کلمه
(ان) علاوه بر تحقیق، تعلیل را هم می‌رساند و معنا ندارد بفرماید ما به تو حوض دادیم، چون که بدگوی تو اجاق کور است و یا بی خبر است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شانِئ»، ص۳۰۹.
