سیدمهدی بن سیدمحسن بن سیدحسین (۱۳۰۲-۱۳۳۵ق/۱۸۸۵-۱۹۱۷م)، از عالمان بنام آل بحرالعلوم بود. در نجف پا به جهان نهاد. مقدمات علوم را نزد استادان مربوط خواند و سطوح عالی فقه و اصول را در حوره درس سیدمحمد بحرالعلوم، شیخ‌عبدالهادی همدانی (معروف به شیخ‌عبدالهادی لیله) و آخوند ملاکاظم خراسانی (د ۱۳۲۹ق/۱۹۱۱م) آموخت. او از عالمان پرکار و اهل نقد و نظر و تألیف بود. شاگردان بسیاری در حوزه درس او تربیت یافتند و را عالمان زمان خود شدند.
پسر او سیدمحمد صالح هم از عالمان بود که در ۱۳۲۸ق/۱۹۱۰م در نجف به دنیا آمد. در کودکی پدرش را از دست داد و دایی‌اش، سیدعلی فرزند سیدهادی بحرالعلوم، سرپرستی و تربیت اخلاقی و علمی او را به عهده گرفت. او شاعری توانا بود و دیوان او به نام العواطف در ۱۳۵۶ق/۱۹۳۷م به چاپ رسید. اشعار او عمدتاً سیاسی و اجتماعی است.
