سیّدمحمدحسین حسینی بهشتی بن حاج سیّدابراهیم چهارسوقی، عالم فاضل و ادیب شاعر، عمری را به زهد و تقوا گذرانیده و بیش از ۵۰ سال در مسجدی در کوچه سرتیپ اقامه جماعت می‌نموده است. شعر نیز می‌گفته و «عاصی» تخلّص دانسته است. [وی در شب ۱۷ رمضان ۱۳۶۶ق وفات یافته] و در تکیه سادات بهشتی در تخت فولاد مدفون شد.
[۱]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۱۹.
[۲]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۳۶.
