سیدمحمدباقر منجم حسینی گنابادی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میرزا محمّدباقر منجم،
ادیب، خوشنویس، منجم و ریاضی‌دان ماهر
قرن سیزدهم هجری در
اصفهان می‌باشد.
میرزا محمّدباقر بن میرزا محمّدحسین بن بدیع الزمان حسینی گنابادی معروف به منجّم،
ادیب، خوشنویس، منجم و ریاضی‌دان ماهر
قرن سیزدهم هجری.
در
اصفهان می‌زیسته و در نوشتن اقلام ستّه استاد بوده و در استخراج احکام نجوم مهارت فراوان داشت و در
علم طب کتب متعددی نوشت. وی در اصفهان ساکن بود. در اواخر
عمر به
تهران رفته.
[در حوالی سال ۱۲۶۶ه. ق یا کمی بعد از آن
] بر اثر ابتلاء به
وبا وفات یافته و در قبرستان سر قبر آقا در همان شهر مدفون شد.
مرحوم مهدی بیانی سال وفات او را ۱۲۸۸ه. ق نوشته و ماخذ خود را ذکر ننموده است.
میرزامحمدباقر منجم تالیفاتی داشته از از آن جمله است:
۱. «ذخیره»، در
ریاضیات، که به شماره ۱۵۶۱۹/۳ در
کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است.
۲. «زیج اصفهان»، که از ۱۴
جمادی الاول ۱۲۳۳ه. ق تالیف آن آغاز شده و نسخه به خط مؤلف در کتابخانه سیّدهبةالدّین شهرستانی موجود بوده است.
۳. «شجره نامه»
[خاندان بدیع الزمان منجم
] که نزد افراد این خاندان موجود بوده است.
وی نسخه‌ای از «
الفوائد الحائریه» تالیف
وحید بهبهانی را در سال ۱۲۴۳ق به خط شکسته نستعلیق خوش در اصفهان نوشته است. نسخه در کتابخانه جامع گوهرشاد در
مشهد مقدّس موجود است.
همچنین در آخر
شعبان المعظم سال ۱۲۵۷ق نسخه‌ای از «جبر و مقابله» ملک‌محمّد بن سلطان حسین اصفهانی را به
خط نستعلیق نوشته و نسخه به شماره ۹۵۷ در
کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
محمدتقی اصفهانی در سال‌های ۱۲۴۰ و ۱۲۴۱ق کتاب «المسائل» یا «احکام المسائل» تالیف ابی‌یوسف یعقوب بن علی قصرانی را جهت میرزا محمّدباقر منجّم نوشته است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۶-۸۷.
