میرزا محمّدابراهیم بن میرزا محمّدصادق چهارسوقی بن میرزا زین العابدین موسوی خوانساری اصفهانی، عالم فاضل و واعظ کامل، در شب پنج شنبه ۱۵ رمضان ۱۲۶۹ق در اصفهان متولّد شد،
و به اجتهاد نائل آمد، آن گاه در اصفهان به اقامه جماعت در مسجدی در محلّه خلجا پرداخت، و مردم را از مواعظ شافیه خود مستفیض نمود، مردم اصفهان، شیفته منابر او بودند. با علماء مسیحی در منزل خود مباحثات و مناظراتی در اثبات نبّوتپیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) داشته، و چون آن‌ها زیر بار منطق و استدلال نمی‌رفتند، ایشان را به مباهله دعوت نموده، و دعوت‌نامه به چاپ رسانید، و در اصفهان و اطراف منتشر کرد، مع هذا کشیشان مسیحی به مباهله حاضر نشدند، و بدین طریق، بطلان گفتار آنان ثابت گردید.
[۳]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۱۳.
این عالم جلیل‌القدر در شب یک شنبه ۲۱ ربیع الثّانی ۱۳۳۱ق بر اثر سکته وفات یافته،
[۴]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۹۶.
در جوار مرقد عموی بزرگوارش صاحب روضات در تخت فولاد مدفون گردید.
