سیدعلی‌بن‌سیدمحمدرضا (۱۲۲۴-۱۲۹۸ق/۱۸۰۹-۱۸۸۱م)، از عالمان و فقیهان و ادیبان بزرگ آل بحرالعلوم به تیزهوشی مشهور بود. در نجف زاده شد، در همان شهر دانش فرا گرفت و زندگی را به پایان بُرد. سطوح و خارج اصول را نزد ملا مقصود علی‌کاظمی و فقه را نزد شیخ‌محمدحسن نجفی نویسنده جواهر و شیخ‌علی فرزند شیخ‌جعفر کاشف‌الغطاء (د ۱۲۵۳ق/۱۸۳۷م) آموخت. وی از نویسنده جواهر و برادرش سیدحسین و میرزاجعفر طباطبایی به دریافت اجازه روایت نایل آمد. عده‌ای از عالمان آن روزگار نیز از وی اجازه اجتهاد و روایت یافتند.
او آثاری در فقه و اصول پدید آورده است که مهمترین آن البرهان‌القاطع‌فی‌شرح‌المختصرالمنافع است که در ۱۲۹۳ق/۱۸۷۶م، در ۳ جلد بزرگ با چاپ سنگی در تهران نشر یافته است.
دو تن از پسران وی از عاملان بوده‌اند: سیدهاشم (۱۲۵۵-۱۲۸۴ق/۱۸۳۹-۱۸۶۷م) که در نجف زاده شد و نزد پدر و میرزای شیرازی مقدمات و سطوح عالی فقه و اصول را آموخت سیدمحمد باقر در نجف به دنیا آمد و در همان‌جا مراحل تحصیل سطح و خارج فقه و اصول را پشت سر گذاشت.
