• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیداحمد‌ هاتف حسینی اردوبادی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


سیداحمد‌ هاتف حسینی اردوبادی اصفهانی، از شعرای نامدار و اطبّاء معروف اصفهان است.


سیداحمد حسینی اردوبادی اصفهانی متخلّص به «هاتف»، حکیم شاعر و ادیب ماهر از شعرای نامدار و اطبّاء معروف اصفهان است.
[۱] آذربیگدلی، لطفعلی‌بن‌آقاخان، تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص۶۸۴.
پدرانش که از اطبّاء معروف زمان خود بوده‌اند از اردوباد آذربایجان به اصفهان منتقل شدند، و او در این شهر متولّد گردید، و هم در این شهر و ظاهرا نجف اشرف تحصیل نمود، و در فنون ادب و حکمت و ریاضی و منطق، استاد مسلّم زمان خود بود، و از زمره شعرایی است که در انجمن ادبی مشتاق شرکت داشت، و در برگشت سبک ادبی، حقّی مسلم دارد.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۹۹۳-۹۹۴.
وی در زبان عربی و فارسی، در نهایت استادی شعر می‌گفت، و ترجیح بند عرفانی او با مطلع:
"‌ای فدای تو هم دل و هم جان•••وی نثار رهت هم این و هم آن"
از شاهکارهای شعر فارسی است، دیوانش مکرّر به طبع رسیده.
[۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۱۲۸۳.    
در اواخر عمر، در کاشان ساکن شد، و در بین شعرا با آذر بیگدلی و صباحی کاشانی مانوس و محشور بود، و این سه شاعر، عمری را به خوشی در کنار هم گذرانیدند. یک سال هر سه در اصفهان خدمت آذر، و سالی در کاشان، منزل صباحی و سومین سال در قم در منزل‌هاتف بوده‌اند. سرانجام، آذر در سال ۱۱۹۵ در اصفهان، و صاحب عنوان در ۱۱۹۸ در قم، و صباحی در ۱۲۰۷ در کاشان وفات یافت.
[۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۶، ص۳۴۴-۳۴۵.    
[۵] اصفهان (کتاب جوانان)، ص۲۴۴.
‌ هاتف را دختری است بیگم نام که رشحه تخلّص دارد، و پسری به نام سیّدمحمّد ملقّب به مجتهدالشّعراء و متخلّص به سحاب، شاعر ادیب. مادّه تاریخ وفات‌هاتف را صباحی چنین سروده است:
به آیین وفا گفتا صباحی بهر تاریخش: «که یارب منزل‌هاتف بگلزار جنان بادا».
[۶] شیرازی، محمدمعصوم ، طرائق الحقائق، ج۳، ص۲۲۰
[۷] هدایت، رضاقلی، مجمع الفصحاء، ص۱۱۷۵-۱۱۸۴.
[۸] مفتون، عبدالرزاق‌، نگارستان دارا، ج۱، صص۲۷۷-۲۷۸.
[۹] سبحانی، توفیق، تذکره انجمن خاقان، ص۶۴۴-۶۶۱.
[۱۰] رضازاده شفق، صادق، تاریخ ادبیّات ایران، ص۵۷۹-۵۸۰.


۱. ↑ آذربیگدلی، لطفعلی‌بن‌آقاخان، تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص۶۸۴.
۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۹۹۳-۹۹۴.
۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۱۲۸۳.    
۴. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۶، ص۳۴۴-۳۴۵.    
۵. ↑ اصفهان (کتاب جوانان)، ص۲۴۴.
۶. ↑ شیرازی، محمدمعصوم ، طرائق الحقائق، ج۳، ص۲۲۰
۷. ↑ هدایت، رضاقلی، مجمع الفصحاء، ص۱۱۷۵-۱۱۸۴.
۸. ↑ مفتون، عبدالرزاق‌، نگارستان دارا، ج۱، صص۲۷۷-۲۷۸.
۹. ↑ سبحانی، توفیق، تذکره انجمن خاقان، ص۶۴۴-۶۶۱.
۱۰. ↑ رضازاده شفق، صادق، تاریخ ادبیّات ایران، ص۵۷۹-۵۸۰.


مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۰۴.    




جعبه ابزار