سیدابوالحسن بن محمدابراهیم شمس‌آبادی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدابوالحسن بن محمدابراهیم شمس‌آبادی اصفهانی، از
فقها و
مجتهدین قرن چهارده هجری در
اصفهان بوده است.
حاج میرزا سیّدابوالحسن آل رسول (شمس‌آبادی) فرزند آقا سیّدمحمّدابراهیم بن عبداللّه بن میرمحمّد علیّ بن میر سیّدمحمّد موسوی شاهاندشتی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل
فقیه زاهد، از علمای مشهور
اصفهان در عصر حاضر در سال ۱۳۱۹ق در اصفهان متولّد گردید، و نزد
ملاّمحمّدابراهیم مقدّمات را فرا گرفت. سپس نزد حاج ابوالقاسم
زفره
ای، آقا شیخ احمد حسین آبادی، آقا میرزا احمد مدرّس، آخوند
ملاّمحمّدحسین فشارکی، میرسیّدعلی نجف آبادی، سیّدعلی اصغر برزانی، شیخ محمّدعلی فتحی دزفولی، ملاّمحمّد همامی و آقا
سیّدمحمّد نجف‌آبادی به تحصیل پرداخت. ایشان در سال ۱۳۵۵ق به
نجف اشرف عزیمت نمود، و از درس علمای اعلام و مراجع عظام آقا
سیّدابوالحسن اصفهانی،
آقا ضیاءالدّین عراقی، حاج میرزا
ابوالحسن مشکینی، آقا سیّدعبدالهادی شیرازی،
میرزا محمّدحسین نایینی و شیخ
محمّدکاظم شیرازی بهره گرفت، و در تحصیل معلومات خود کوشید تا به درجه
اجتهاد نائل آمد، و از اساتید خویش
اجازه دریافت نمود، و پس از ۱۲ سال تحصیل به اصفهان بازگشت، و به حلّ مشکلات شرعی مردم، اقامه جماعت، و تدریس پرداخت. در ابتدا
وکیل تامّ الاختیار آیت‌اللّه العظمی بروجردی و سپس
آیت‌اللّه العظمی خویی در اصفهان بود. ایشان در تاسیس و اداره بسیاری از مؤسّسات خیریّه و مذهبی اصفهان نقش مؤثّری داشت که از آن جمله است مؤسّسه خیریّه ابابصیر و مؤسّسه خیریّه مهدیّه. هم چنین در یاری نیازمندان و هدایت گمراهان تلاش بسیار نمود، و ازجمله جهت مقابله با
فرقه ضالّه
بهاییّت، فداکاری‌ها نمود. ایشان سرانجام در ۷
ربیع‌الثّانی ۱۳۹۶ق توسّط افراد منحرف از
ولایت، در هنگام طلوع فجر از نزدیکی مسجدی که در آن
نماز می‌خواند ربوده شد، و در نزدیک درچه پیاز
شهید گردید. مردم اصفهان، پیکر او را با شکوه فراوان
تشییع، و به
تخت فولاد برده، نزدیک لسان‌الارض مدفون نمودند، و ایشان به شهید اصفهانی معروف، و بقعه
ای بر مزار ایشان بنا شد. ایشان اوّلین شهید تکیه شهدا (گلستان شهدا) در تخت فولاد اصفهان به شمار می‌روند، و پس از ایشان، هزاران نفر از شهیدان انقلاب و جنگ با
عراق، در این تکیه مدفون گردیدند. ادیب فرزانه، استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) در تاریخ شهادت ایشان گوید:
نوشت بیت فصیحی بدون تعمیه برنا قلم چو خواست سال شهادتش بنگارد: «ابوالحسن بِرَهِ بندگی واحد دانا بود شهید و بمینو نماز صبح گزارد»
کتب ذیل از جمله آثار او است:
۱. اشعاری در فضایل و مناقب و مراثی و مصائب حضرات معصومین (علیهم‌السّلام)؛
۲. تقریرات اصولی و فقهی اساتید خود (غیر مرتّب و نامنظّم)؛
۳. رساله در
اصول دین، مختصر؛
۴. شرح
صحیفه سجّادیّه؛
۵. موعظه ابراهیم.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۴۹.
