سید محمدهادی موسوی میرلوحی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سید محمد هادی موسوی میرلوحی، فرزند
سید محمد میرلوحی سبزواری (قدس سرهما) است. از شرح حال او اطلاع چندانی در دست نیست؛ جز آنکه چند اثر از او باقی مانده و، چنانکه بر لوح
قبرش در
امامزاده اسماعیل
اصفهان نوشته شده، در چهارم
جمادی الآخرة ۱۱۱۳
وفات کرده است.
۱.
اصول العقائد و جامع الفوائد ، شامل سه باب و خاتمه به
زبان فارسی ، در ۱۳۵۳ ق در اصفهان
چاپ سنگی شده است.
۲.
چهل حدیث ۳. رساله‌ای در
غنا به
زبان عربی . میرلوحی در آغاز فصل سوم اعلام الاحباء می‌گوید: «اگر کسی دیگر
آیات بر
حرمت غنا خواهد، به رساله‌ای که در این باب به عربی نوشته می‌شود، ان شاء الله، رجوع کند».
۴.
زبدة الدعوات ، تالیف ۱۰۸۱. نسخۀ خطی آن به شماره ۳۱۹۲ در کتابخانۀ
مسجد اعظم هست،
۵. رسالۀ
نماز که گویا ترجمۀ
الفیه شهید است. این رساله در ۱۰۹۶ نگارش یافته و
نسخه خطی آن به شمارۀ ۸/ ۵۹۱۴ در کتابخانه مرکزی دانشگاه
تهران هست
نسخه‌ای نیز با عنوان ترجمة الصلاة میرلوحی در کتابخانۀ مسجد اعظم به شماره ۲/ ۸۷۱ نگهداری می‌شود و دانسته نیست که همین رساله است یا رسالۀ دیگری از پدر میرلوحی.
سید محمد میرلوحی بن محمد بن ابی محمد بن محمد الحسینی الموسوی السبزواری ملقب و متخلص به «نقیبی» پدر مؤلف، اصلا اهل
سبزوار و ساکن اصفهان بوده و نزد
میرداماد و
شیخ بهائی درس خوانده است. برخی عالمان اصفهان به دلیل اینکه وی در شرح حال
ابو مسلم خراسانی (ترجمة ابو مسلم المروزی) به او بد گویی کرده بود، با وی مخالفت کردند، و در برابر شماری از علما از او حمایت کردند و رساله‌هایی در این باره نوشتند که سه عنوان آن در دفتر دوم میراث اسلامی ایران چاپ شده است.
میرلوحی در حدود
سال ۱۰۰۰ متولد شد. در زندگینامۀ
علامه مجلسی وفات او به سال ۱۰۸۲ دانسته شده، اما بر اساس نسخه‌ای خطی از کفایة المهتدی تالیف میرلوحی که در ۱۰۸۵ و در
زمان حیات مؤلف تحریر شده، آشکار می‌شود که او تا این
تاریخ زنده بوده است.
نرم افزار جامع فقه اهل البيت۲، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
