• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سِنِین (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سِنِين: (آلُ فِرْعَوْنَ بِالسِّنينَ)
«سِنِين» جمع‌ «سَنة» به معناى سال است، ولى معمولًا هنگامى كه با كلمه «أَخذ» (گرفتن) به كار مى‌رود، به معناى گرفتار قحطى و خشكسالى شدن مى‌آيد؛ بنابراين‌ أَخَذَهُ السَّنَةُ: «سال او را گرفت» يعنى گرفتار خشكسالى شد، و شايد علت آن اين باشد كه سال‌هاى قحطى در برابر سال‌هاى عادى و معمولى كم است.
طبق قواعد نحوى در سوره‌ کهف بايد به جاى‌ «سنين» كه جمع است‌ «سنه» كه مفرد است آورده شود، (زيرا تميز اعداد عربى از ۳ تا ۱۰ جمع است و از ۱۰ تا ۱۰۰ مفرد و منصوب و از ۱۰۰ بالاتر مفرد مكسور است. «ز سه تا ده همه مجموع و مجرور• ز ده تا صد همه منصوب و مفرد• ز صد برتر همه فرد است و مكسور») ولى گويا به خاطر اين كه چنين خوابى بسيار طولانى و تعداد سال‌ها بسيار زياد بوده است، صيغه جمع ذكر شده است تا بيانگر كثرت باشد.
تفاوت سال‌هاى شمسى و قمرى تقريباً يازده روز است كه، اگر آن را در سيصد ضرب كنيم و سپس بر عدد روزهاى سال قمرى كه ۳۵۴ روز است تقسيم كنيم، نتيجه آن همان عدد نُه مى‌شود (البته در اين‌جا كسرى مختصرى مى‌ماند كه چون كمتر از يک سال است قابل محاسبه نيست).



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با سِنِين:

۱.۱ - آیه ۱۳۰ سوره اعراف

(وَ لَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَونَ بِالسِّنِينَ وَ نَقْصٍ مِّن الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ) (و ما فرعونیان را به خشكسالى و كمبود ميوه‌ها گرفتار كرديم، شايد متذكّر گردند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: سنين جمع سنه به معناى قحط و نايابى است. و گويا معناى اصلى آن سنة القحط سال قحطى بوده و به تدريج گفته شده: السنة آن سال سپس به كثرت استعمال تدريجا كارش به جايى رسيده كه معناى قحطى و نايابى را به خود گرفته است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۲۵ سوره کهف

(وَ لَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعًا) (آن‌ها در غارشان سيصد سال درنگ كردند، و نُه سال نيز بر آن افزودند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله مدت اقامت اصحاب کهف در غار را بيان مى‌كند كه در اين مدت همه در خواب بودند، و چون طولانى بودن اين خواب مورد عنايت بوده است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۳۰.    
۲. کهف/سوره۱۸، آیه۲۵.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۰.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۴۷.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۷۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۴۳۰.    
۷. اعراف/سوره۷، آیه۱۳۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۶۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۸۹.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۲۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۲۲۲.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۱۸.    
۱۳. کهف/سوره۱۸، آیه۲۵.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۹۶.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۳۸۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۷۵.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۴۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۱۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «سِنِین»، ص۳۰۱.    






جعبه ابزار