سُطِحَت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُطِحَت:(وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ) «سُطِحَت» از مادّه
سَطْح (به فتح سین و سکون طاء) به معنای گستردن است.
آیه مورد بحث اشاره به
عظمت آفرينش الهى مى‌كند و پس از چگونگى آفرينش آسمان‌ها و كوه‌ها به
زمین مى‌پردازد و مى‌گويد:
آيا به زمين نگاه نمى‌كنند چگونه مسطح شده؟!
(وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ).
چگونه باران‌هاى مداوم كوه‌ها را شسته، و ذرات
خاک را به وجود آورده، سپس در گودال‌ها پهن كرده و زمين‌هاى صافى كه هم آماده كشاورزى است و هم قابل هرگونه ساختمان، در اختيار
انسان قرار داده است؟
به موردی از کاربرد «سُطِحَت» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ) «و به زمين كه چگونه گسترده و هموار گشته است؟!»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ) و چرا به وضع خلقت زمين فكر نمى‌كنند كه چگونه گسترده شده، به طورى كه شايسته سكنى براى
بشر گشته و
نقل و انتقال در آن آسان و انواع تصرفات صناعى كه انسان‌ها دارند در آن مسير گشته است؟ پس تدابير كلى همه‌اش بدون هيچ شكى مستند به
خدای تعالی است، بنابر اين، او
رب آسمان و زمين و موجودات بين آن‌ها است، در نتيجه رب عالم انسانى هم او است كه بر انسان‌ها
واجب است ربوبيتش را گردن نهند، و يگانه در ربوبيتش بدانند و تنها او را بپرستند، و چگونه
واجب نباشد با اين‌كه در پيش رويشان عالم
آخرت و
غاشیه را دارند كه به حسابشان رسيدگى شده، جزاى
نیک و بدشان را مى‌بينند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سطحت»، ص ۳۵۶.
