سَکْرَةُ الْمَوْت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَکْرَةُ الْمَوْت:(وَ جاءتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ) «سَکْرَةُ الْمَوْت»• «سَکْرَةُ» از مادّه
سُكْر (به ضم سین و سکون کاف) به معنای مستی است.
• «مَوْت» (به ضم میم و سکون واو) به معنای
مرگ است.
«سَكْرَةُ الْمَوْتِ» یا «سكره مرگ» حالتى است شبيه به
مستی كه بر اثر فرا رسيدن مقدمات
مرگ، به صورت هيجان و
انقلاب فوق العاده‌اى به
انسان دست مى‌دهد، و گاه بر
عقل او چيره مى‌گردد، و او را در
اضطراب و ناآرامى شديدى فرو مى‌برد.»
به موردی از کاربرد «سَکْرَةُ الْمَوْت» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ جاءتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ ما كُنتَ مِنْهُ تَحيدُ) «و سرانجام، سكرات مرگ حقيقت را پيش
چشم او مى‌آورد و گفته مى‌شود: اين همان چيزى است كه تو از آن مى‌گريختى.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند: مراد از سكره و مستى موت، حال نزع و جان كندن آدمى است، كه مانند مستان مشغول به خودش است، نه مى‌فهمد چه مى‌گويد و نه مى‌فهمد اطرافيانش در باره‌اش چه مى‌گويند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سکرة الموت»، ج۲، ص ۳۷۹.
