سَلْخ (به فتح سین و سکون لام) از واژگان نهج البلاغه به معنای کندن پوستگوسفند است و به طور استعاره تمام شدن ماه را سلخ و انسلاخ گویند. دو مورد از این واژه در نهج البلاغه آمده است.
به معنای کندن پوستگوسفند آمده است. اصل سلخ به معنی کندن پوستگوسفند است، لازم و متعدی هر دو آمده است، تمام شدن ماه را به طور استعاره سلخ و انسلاخ گویند و نیز انسلاخ خروج شیء است از آنچه پوشیده.